ای که هر روز خورشید به دامان وجودت سر تعظیم برد

                                               ای شفـــا بخش دل عاشــــــــــــــــق ومجــروح دلـم

تا کجا به دنبال اثبات خودم در نگرت من باشم

                                             من که هستم ؟ از کجا آمده ام ؟به کجا خواهم رفت؟

حال چرا تقدیر من اینست که یک دیوار ز من فاصله داری

                                             مــــن زتــــــــــــــو فرسنـــــــــگ ها فاصلـــــــــه دارم ؟

حال شب است و من در تایکی های ظلمتم ای دوست

                                              کجا ماندی؟چرا درآخرین منزل تنهایم گذاشته ای؟

                                      من به اعتبار تو فانوس نیاوردم

                     شاعر معاصر: علی محمد قاسمی